INFRAM’S NIEUWE NORMAAL-JOURNAAL: OVER IMPACT OP AFSTAND
Door Flore Bijker
Flore is anderhalf jaar geleden vanwege het werk van haar partner met hem meeverhuisd naar Myanmar. Van daaruit heeft zij zich georiënteerd op internationale projecten waarin ook Infram kon participeren, zoals binnen het consortium Partners for International Business van RVO, waaruit het project ’Thaketa Climate Resilient is ontstaan.
Kun je betrokken blijven en vormgeven aan een project als je op ruim 8000 kilometer afstand zit? Na zo’n drie maanden ervaring met een dergelijke ‘lange afstandsrelatie’ kan ik zeggen dat het niet eenvoudig, maar wel mogelijk is. Natuurlijk, ik zou veel liever weer met de lokale adviseurs, gemeente en inwoners van Myanmar op locatie aan de slag gaan. In zo’n hands-on project als Klimaatadaptatie op wijkniveau geeft direct contact met alle betrokkenen nou eenmaal sneller een gevoel van gezamenlijkheid. Toch is het verrassend om te merken hoe je ondanks de afstand, met elkaar de energie in het project weet te houden en in staat blijkt stappen te blijven zetten.
Omgooien van plannen
In diverse online overleggen met alle betrokkenen en collega’s van het project ‘Thaketa Climate Resilient’ hebben we onze planning aangepast aan de situatie. In plaats van een volledig plan te maken dat in één keer uitgerold zou worden, hebben we besloten om in kleinere stappen te werken. Concreet betekent dat bijvoorbeeld dat een aantal acties binnen het project naar voren zijn gehaald. Hierdoor hebben we toch wat voor de wijk in gang gezet. Dit is extra belangrijk omdat over een paar weken het regenseizoen begint. Zo is met de gemeente de dialoog gestart om het opschonen van de drainagesystemen in dit gebied te prioriteren en hebben we afspraken gemaakt over de monitoring van de situatie door mensen uit de wijken. Belangrijke informatie om straks als we weer terug zijn op door te pakken en een goede eerste stap in samenwerking met bewoners. Ook is het gelukt om te starten met regenwateropvangsystemen voor woningen en publieke locaties. Bedoeld voor opslag van water om te gebruiken in het droge seizoen. Maar ook om overstromingen te verminderen door het regenwater op te vangen en het overschot gericht af te voeren of te laten infiltreren.
Door de situatie wordt je uitgedaagd dingen anders te doen dan gepland, daar leer je ook weer van.
Inzet social media
Een mooi voorbeeld daarvan is ook het opzetten van een Facebookpagina. In Myanmar zit bijna iedereen op social media en is continu in de weer met zijn of haar mobieltje. We merken dat we via Facebook eigenlijk zelfs meer mensen bereiken en betrekken dan via bijeenkomsten zou lukken. Online werken deden we vanwege het internationale karakter van het project al wel en ook Facebook wordt vaker gebruikt binnen projecten om bewoners te bereiken, maar vooral voor communicatie en educatie. Nu is het echt een integraal onderdeel van het project, met directe interactie met en input van de bewoners in de wijk. De coronasituatie heeft ons gedwongen hier slimmer gebruik van te maken, en dat blijkt een goede zet te zijn.
Adaptief werken
Deze maanden zijn een leerschool in adaptief werken en aanpassen aan de omstandigheden. Ik werk nu tijdelijk ook weer wat meer aan Infram-projecten hier in Nederland, maar vooral op afstand aan bovenstaande en andere projecten in Myanmar. Die combinatie is leuk, zeker om ook weer met mijn collega’s in Nederland te werken, maar geeft ook onzekerheid. Mijn ‘eigen’ project ligt in Myanmar, wanneer mag ik weer terug? Er is daar veel te doen. Klimaatadaptatie is overal ter wereld belangrijk, maar in een kwetsbaar land als Myanmar voelt het nóg urgenter. Wat kan ik weer meenemen van mijn ervaringen hier, naar daar? Ik hoop het over niet al te lange tijd te kunnen melden….
Meer weten over het werk van Infram? Ga naar www.infram.nl
Infram zet zich in voor CO2-reductie, zie www.infram.nl/co2-prestatieladder.htm
